Keşke

Keşke bugün yiğenlerimi inciraltındaki lunaparka götürebilseydim. Keşke her verdiğim sözü yerine getirebilseydim. Ben bi yerlerde hata yapıyorum sanırım. Ama hayat da bana o kadar adil davranmıyor. Bunu etrafımdaki insanlar anlayamıyor bazen. Empati kurmak kolay değil. Ben kurabiliyor muyum? Hayır. Kurabilseydim üzmek istemediğim insanları üzmezdim. Bugünlerde etrafımdaki herkesi kırıyorum sanırım. Bunu istiyor muyum? Asla hayır. Ne yapmam gerekiyor peki? Bilmiyorum. Aslında hata şu. Herkes kendi sıkıntısında ve ilgiyi hep karşındakinden bekliyor. Herkes kendine göre mantıklı olanı düşünüyor ama karşısındaki ne hisseder düşünmüyor. Ve herkes mutsuz olduğu için ilişkiler yıpranıyor. Herkes karşısındakinden anlayış bekliyor. Bazen de o kadar alışıyor ki karşısındakinin anlayışlı olmasına onun görevi bu sanıyor. Sanki herkes benim her yaptığıma katlanmak zorunda. Sanki herkes devamlı beni anlamak zorunda. Şu anda tüm insanlardan uzak olmak istiyorum ki kimseyi kıramayayım.